ચાલને મુક્ત થઈ જાવ,
મારા-પણાંમાં થી.!!


મુક્ત થવું જીવનથી,
એટલે મુક્ત થવું શ્વાસથી,
એવું જ ને?


પણ, મુક્ત થવું મારું એવું કે ,
તારા માં યુક્ત થવું..!!
તને શ્વાસુ ને મારા શ્વાસ મૂકું...
ચાલ ને મુક્ત થઈ જાવ...!!


ચાલ ને ખુલ્લી હવા સમ મુક્ત થઈ જાવ,
હવા સરીખી હું હવામાં ઓગળું,
ને અનંત ક્ષિતીજ મા વિલીન થાવ,
ને તારામાં વિસ્તરું,
ને અસ્તિત્વ મારું વિસ્મરું,
ચાલ ને મુક્ત થઈ જાવ !


આ રોજ મારુ એમ જ હસવું ને બોલવું,
ને એજ મારું મહેકવું,
ફોરમતી તારી આંખમાં હસી ને,
ચાલ ને એક જુઠથી મુક્ત થાવ.!


ચાલ ને હું મુક્ત થઈ જાવ !
**બ્રિંદા**

कभी मूडके पीछे देखु तो
याद आता है,
मेरी पहेली वसन्त का तेरा वो,
आंखों से चुमना मेरे गालो को !
याद है? वो गिराया था सावन्
झुम के मेरी आंखो से..........
और तुम ने उसे दिलमे सम्हाला हौले से !


कभी मूडके पीछे देखु तो 

कांरवां सा चला आ रहा हैं, 
यादो का रुमझुम करता हुआ !
ख्वाब दिखलाये नही तुम ने फिरभी,
जीना ख्वाब सा मासुम बनाया सच में !


कभी मूडके पीछे देखु तो 
लगे नही की ईतना जीये हम,
जीते गये साल- महिने- दिन ,
पर तेरी गुनगुनाहट में रातदिन जैसे सिमटे रहे!


कभी मूडके पीछे देखु तो 
तुम ने कहा था ,
कहीं ऐसा तो नही की पीछे जिंदगी 
तो कल आगे मौत हैं?
तो तुम जी लो..!!


तो आज मैं मेरे लीये जीलुं,
आज मैन्ं वक्त के साथ तैरलूं,
इतनी तरल हो जाऊं की
कल मैं न रहुं तो 
तेरे ख्वाबो मे तैरती रहुं हर पल.!!

कभी मूडके पीछे देखु तो 

तुम ही तुम हो... सच मे....!!

**ब्रिंदा**

कभी मूडके पीछे देखु तो 
याद आता है,
मेरी पहेली वसन्त का तेरा वो, 
आंखों से चुमना मेरे गालो को !
याद है? वो गिराया था सावन्
झुम के मेरी आंखो से..........
और तुम ने उसे दिलमे सम्हाला हौले से !


कभी मूडके पीछे देखु तो 


कांरवां सा चला आ रहा हैं, 
यादो का रुमझुम करता हुआ !
ख्वाब दिखलाये नही तुम ने फिरभी,
जीना ख्वाब सा मासुम बनाया सच में !


कभी मूडके पीछे देखु तो 
लगे नही की ईतना जीये हम,
जीते गये साल- महिने- दिन ,
पर तेरी गुनगुनाहट में रातदिन जैसे सिमटे रहे!


कभी मूडके पीछे देखु तो 
तुम ने कहा था ,
कहीं ऐसा तो नही की पीछे जिंदगी 
तो कल आगे मौत हैं?
तो तुम जी लो..!!


तो आज मैं मेरे लीये जीलुं,
आज मैन्ं वक्त के साथ तैरलूं,
इतनी तरल हो जाऊं की
कल मैं न रहुं तो 
तेरे ख्वाबो मे तैरती रहुं हर पल.!!


**ब्रिंदा**

એય , જો,
એ કેવું ?,
મને પથ્થર, માટી ને કંકર ગમે,
તેનો ખણકતો અણમોલ રણકાર ગમે,

પથ્થર ને પથ્થર ટકરાય ને સાચો રણકાર તો નીકળે,
દિલ ને દિલ ટકરાય તો રણકારના પડઘાઓ ક્યાં ક્યારેય શમે?
માટીમાં તો કેવી અનાયાસ કુંપળૉ ફુટે,
લાગણીઓ ને તો શું ખબર ક્યારે પાંખો ફુટી નીકળે!!

પથ્થર તુટ્યે પથ્થર જ મળે
દિલ ના તુટ્યે શું ખબર ખુનખરાબી યે નીકળે,
માનવીના મનની શું ખબર બારોબાર કેટલાય સોદા કરે !
અરે, મને શું ખબર કે માટીની મહેક મને કેમ ગમે !!

માટી ને ઘડી ને રુડા ઘાટ તો મળે,
પથ્થર ને ટીપી ટીપી ને મનભાવન છબી તો મળે,
ને માનવી તો બીજાને ટપી ટપી ને ટપી જાય,
ને છેલ્લે ઘાટ  ઘૂટ વગર  સિધાવે!

અરે , મને માટીની સુંગંધ બહું  ગમે,
વરસોનાં વરસાદ પછી એક જ સરખી એ મને વળગે,
પથ્થર ની મુર્તિ બનાવી ને તેમાં મેં પ્રાણ ધાર્યા,
કિંન્તુ,માનવ પ્રાણ માં અનાયાસ પથ્થર પામ્યા.!!

**બ્રિંદા**