મને ખબર છે ,
કાલે તું જ આટલું જ તીવ્ર  લખીશ ,
એક હાથે ચશ્માં ઠીક કરી ,
તારી  બુઢ્ઢી સ્મૃતિઓ સફેદ વાળ માં સંકોરી ને ,
કસી કસી ને કેટલુંય યાદ કરીને ,
તું મલકાઈ  ને પણ તીવ્ર લખીશ !

મને ખબર છે
તને મને ગુમાવ્યા ની પીડા નો ચમકારો ,
વાસમો લાગ્યો તો હશે જ ,
તારા રોમે રોમે માં વસતા ,
મારા ગુલાબો ને પંપાળી ને ,
સુંઘી સુંઘી ને તેમાં ,
લગભગ ભાન ગુમાવી ને ,
તું બેભાન લખીશ !

મને ખબર છે ,
ધ્યાન બેધ્યાન નથી હોતું  પ્રેમ માં ,
કદાચ એ જીવતો નથી ને મરતોય નથી ,
માણસ સતત જીવતા હોવા ના ભ્રમ માં ,
તેમ તું  પણ મારા હોવા ના સ્વપ્ન માં રાચતા રાચતા ,
દિવાસ્વપ્નો વિષે આગ ઝરતું લખીશ !

મને ખબર છે ,
વાહ , વ્હાલ , વ્યથા ને સુરજ ,ચાંદ નો
તને કંઈ ફેર નથી પડતો ,
પણ , તારા પડછાયા માં સંતાયેલી
મારી સ્મૃતિઓ ને ,ગળે  વળગાડી ને
પણ , તું રોતા રોતા
વિજોગણ   બની ને તું લખીશ !

મને ખબર છે ,
આખરે તું મારા વિષે જ લખીશ !
**બ્રિન્દા **

કહું  તને ગુજરાત  નાથ !!?
અરે ગુજરાતણ ,તો સાંભળ,
જરા મારા દિલ નો સાદ કે
તું જ તો ગુજરાત ની નાથ !!

ખેતર થી ફળી  ને,
ફળી  થી ચુલા ની તાવડી ,
તાવડી થી શાળા ની પાટલી ,
અનેક સીમાઓ તે વિસ્તારી !

તો  યે એક ઘૂંઘટ ,
છુંદણાં શણગારેલ બે હાથથી
ગરવી વાવ ના પાણી,
સીંચતા  કેટલી યે  મજલો  કાપી  !

અચરજ  કે, કેટલાય સાવજ
કોખે થી ઉછેર્યા  તે ,
એ જ તારા રંગ ભરેલા બલોયા ને
એ જ  તારી  સતરંગી ઓઢણી !

સાવજ ની ડણક જેવી વાણી ,
છતાંયે હૃદયે  તો સંતવાણી ,
જીવતર કેવા ને કેટલાય
તે શણગાર્યા રંગીલા દલડા થી !

કહું  તને નાથ ??
બસ, તું જ છો તારણહાર !!
દિલ થી તારા આશિષ હો કે
ગુજરાત નો રહે સદા જયજયકાર !
**બ્રિન્દા **

ગઝલ ના રસિકો નું પોતીકું ઘર છે ,
કવિતા બધાની આ પાના ઉપર છે .

ગઝલ પોતે ક્યાં રસિક હોય છે ક્યારેય ,
તે તો હ્રદય ના ઘૂંટાયેલા લાલચટ્ટક
લોહી જેમ
આંખોમાં વહે છે ,
જે બીજાની આંખો ના
પાના ઉપર છપાય છે ....

ગઝલ ગાઈને પણ  કોઈ ક્યાં ધરાય છે ક્યારેય ,
તે તો ઉસ્શ્વાસ માં ભળી ને
રસભીની સુગંધ હવામાં જીવન ઘોળે  છે .....
જે બીજા નો જીવ  બને છે ...

ગઝલ રસિકોનું પોતીકું એક માત્ર ,
પ્રેમ નું જીવન છે ,
અરે, એક માત્ર જીવન છે ,
એવો પ્રેમ જે , મૃત્યુ ને ઓળંગી ને ,
જે આકાશ પર અદ્રશ્ય અક્ષરો માં લખાય છે .
**બ્રિન્દા **

फिर शब्द नहीं रहेते ,
शब्द तैरते है पर ,
लैब पे आने जरुरी नहीं बनाते !
जब हम साथ होते है अपनो के पास ,
तो शब्द के मायने नहीं रहेते !

दूरियाँ बनाती है कहानियां ,
और बिछड़ने पे कवितायेँ  ,
जब आँखे मिलती है
लब हसते है और चार हाथ मिलते है
तो शब्द के मायने बदलते है !

जब सिर्फ शब्द रहेते है ,
तो वो सिर्फ जैसे किताबो में रहेते है ,
एक सलीके से छपे ,चमकते इश्तिहार जैसे ,
कागज़ के साथ चिपका शब्द ,
पर उसका कागज़ के साथ कोई जज्ज्बाती मायने नहीं रहेते !

और वो शब्द शब्द नहीं रहेते !! कभी नहीं !!!
**ब्रिंदा **

ચિત્કાર એટલે ,
જે ક્યારે ય હોઠ ની સીમા ઓળંગતો નથી ,
જે કહેવાતા " મન " માંથી પ્રસવ પામે છે .

પ્રથમ પ્રેમ ના વિરહ  નો ,
પ્રથમ તસોતસ ચુંબન નો ,
કે પ્રથમ સામીપ્ય નો ,
કે પ્રથમ પ્રસવ  પીડા નો
કે મૃત્યુ ની સીમા પર ઉભા રહી ને
કરેલો ચિત્કાર !!

એ દર્દ ની અંતિમ સીમા છે ,
જે ક્યારેય સીમા તોડતું નથી ,
જે અસીમ છે ,
જે અજેય છે ,
જે  અભેદ છે ,
એ ચિત્કાર છે .

જે શારીરિક -માનસિક
દરેક સીમાડા તોડે છે ,
બાહ્ય દુનિયા શાંત રાખી ,
અન્તર ને પ્રજ્જવલિત કરે ,
જીવન ને દૈદીપ્યમાન કરે ,
એ આત્મજ્યોતિ ચિત્કાર છે .
**બ્રિન્દા **

**આમ  તો  આરામ  ખુરશીમાં કે
પલંગ માં આડા પડીને વાંચતા ,
તારી રાહ જોઉં એમ બને ,
ને ગુહકાર્ય જાદુ થી થતું એવું પણ લાગે,
એમ જ જાદુ થી ક્યારેક તને જડું તો મને કહેજે !

મારા અવળચંડા મગજમાં ઉઠતા સવાલોના
ઘેઘુર ઝાડ ને શબ્દોના
"ફૂલ ને પાંદડા " રૂપે  ખંખેરતા ,
સફેદ કાગળ ઉપર જવલ્લે જ ઝીલું એવું બને ,
તેજ શુભ્ર રોજનીશી માં ઘેઘુર ઊંઘેલી તને
"હું " મળું તો મને કહેજે !!

આસમાન ના આસમાની રંગોને પહેરતા ને
તારાઓ ને તાજ રૂપે વાળમાં સજાવતા ,
સપનાને  ક્યારેક સૃષ્ટિ રૂપ આપું એવું  બને ,
તારા સપનાની વાટે તને ઓચિંતી
"હું " મળું તો મને કહેજે !!

એય , જરા જો ને ,
તને જડું તો કહેજે ,
જરા ,આડે હાથે મુકાઈ ગઈ છું ,
"હું " મળું તો મને કહેજે !!!!!
**બ્રિન્દા **