Saturday, March 26, 2016

માયા - ઝંઝાળ ને - ઝાંઝ​વામાં ફરું ,
જાણે, મ્રુગજળની દોડમાં કેવી કેવી ગાથા કરું ?

સંસાર - ચક્ર -ને અંતે અંત ને ગ્રહું ,
જાણે, શ્વાસ - લય​- ને પ્રેમ ને તોયે સ્મરું ,

દોડું - થોભું - ને કાયમ અનુસરું,
જાણે , પળપળ જન્મું- મરું- ને ત્યાગું ,

ખરીદું, ધારણ કરું- ને છેલ્લે વહેચું,
જાણે પોતાપણું- સ્વ - ને નિજ ને ઓગાળું,

જણું, ફરી ફરી ને - જણું ને છોડું,
જાણે, પ્રેમ્- લાગણી ને પોષુંને સંકેલું ,

સ્નેહ - કરુણા ને ગ્રાહી ને નફરત ને છોડું,
ધ્રૂણા ને તેથી સ્નેહ કરુણા માં કેમ ન સંકેલું ,

સહેલું, તુર્ત જ​- ખરીદ​વું, બીકાવ છે દરેક અંતે તો ,
જાણે છે તું કે, જણવું, પાળ​વું, અનેપોષ​વું  હંમેશા છે ,તે બહુ અઘરું !
**બ્રિંદા**
Brinda Mankad
 શબ્દોનાં વ્યાપ નો ભાર એટલો ભારે લાગે છે હ​વે ,
કે,  કદાચ ક કે ખ - જ્ઞ ,
એક જ શબ્દ માં જીવન લખીશ ,તો ચાલશે હ​વે ,

શબ્દોનાં અર્થ ડિક્ષનેરી બહારનાં છે હ​વે ,
ભાષાઓ દુનિયાની બહારની સાવ છે હ​વે ,

શબ્દો પસ્તીનાં ભાવથી વેંચાય છે હ​વે,
વાપરો...વાપરો...ક્યાં મારે વ્યાજ એનું ભર​વાનું છે હ​વે ,

શબ્દો નાં શ્વાસ ખુટે ને લાગણીઓ સાવ જ ખુટે હ​વે,
તો પણ​, ખોબલે ખોબલે વગોવો ને વાગોળો હ​વે ,

શબ્દો બોલે ને મૌન પણ બોલે છે ,લ્યો, હ​વે તો....
બન્ને બરાબર સમાનરુપે તોલી ને સામે અપાય છે હ​વે !!
**બ્રિંદા**