રોજ એની છાતી એ ફુટતા રતુંબડા ટહુકા એવા તો  વસંતના.
ધબકતા ટહુકાને રતુંબડી તર્જની એ પકડી એ રેલાવે સુર વસંત ના.

 લાલધુમ્મ   લોહી બની ને તોફાન એની છાતીમાં હિલ્લોળા લે,
તેના ગુલ્લાબી વાયરામા સપના નાં એ હોડકાઓ ભરે વસંતનાં.

આંખ્યું ના ટશ્યાં લાલઘુમ્મ ,ને તોયે   કેટ્કેટ્લુ ય મરકે,
ને ગુલ્લાબી તેના આ બાગમાં જાણે કેટલાય ચાતકો ઉડે વસંતમાં.

સધસ્નાતા એ આજ ને જલયુક્ત કેશ ની ફોરમ જાણે છે શ્વાસ​ વસંતનાં,
પિન્ડમાં લ​ઈ ધબકતું ચોમાસું  એ ચાલે ન​વોઢા  સમ  વસંતમાં.

એનું જાણે "સમસ્ત​" ક​ઈ છે જ નહિં આ  વસંતમાં,
છતાંય જાણે તે જ " સમસ્ત " છે આ આખ્ખાય વસંત માં.!
**બ્રિન્દા**