અરે. ચાલ મૌન થઈ ને પાળું તને,
લાગણીઓના છોડ સમ, હવાથી ઉછેરું તને,

ઍ ખોવાયેલી લાગણીઓ, ફુલની છાબડી સમ વીણું તને,
ઉલેચવા શું કામ, કાળનાં સમુદ્રને, છીપલાનાં મોતી સમ ચુટું તને,

થશે કાલ કદાચ વસમી વિદાય,એવા ખોટા ડરથી,અત્યારે કેમ વીસરું તને.?!
તું સામે જ છો,ને જાણે હું તારી આરપાર,મનનું પાર્શ્વકિરણ બનીને વિન્ધું તને,

ચાલ ને આવ,એક પળ,પળે પળ મળ, સૃષ્ટીના અંત સમ મળું તને.!!!!!
**બ્રિંદા**